اندازه‌گیری بدترین عملکرد واحدهای تصمیم‌گیری: تلفیق خروجی‌های نامطلوب و ورودی‌های غیرقابل کنترل در DEA نادقیق

در ارزیابی عینی عملکرد واحدهای تصمیم‌گیری (DMUs)، دو مشکل وجود دارد. مشکل اول نحوه کار با خروجی‌های نامطلوب است که در کنار خروجی‌های مطلوب تشکیل می‌شوند و مشکل دوم نحوه کار با متغیرهای غیرقابل‌کنترل است که غالباً تأثیر محیط عملیاتی را حفظ می‌کنند. با توجه به مشکلات ساخت مدل و دسترس‌پذیری داده‌ها، تعداد کمی از مقالات منتشر شده هر دو مشکل فوق را به‌طور هم‌زمان در نظر گرفته‌اند. هدف از مقاله حاضر، پیشنهاد زوج جدیدی از مدل‌های تحلیل پوششی داده‌ها (DEA) برای اندازه‌گیری کارایی‌های نسبی دی‌ام‌یوها در حضور عوامل غیرقابل‌کنترل، عوامل نامطلوب و داده‌های نادقیق است. در مقایسه با DEA سنتی، رویکرد DEA پیشنهادی، کارایی هر دی‌ام‌یو را نسبت به مرز بدترین عملکرد، که به آن مرز ورودی نیز می‌گویند، اندازه‌گیری می‌کند (بدترین کارایی نسبی یا کارایی بدبینانه). مدل‌های DEA پیشنهادی، داده‌های قطعی، اطلاعات ترجیح ترتیبی، بازه‌ای، عوامل نامطلوب و عوامل غیرقابل‌کنترل را به‌طور هم‌زمان برای اندازه‌گیری کارایی‌های نسبی دی‌ام‌یوها در نظر می‌گیرند. یافته‌های این مقاله نه‌فقط برای روش ارزیابی عملکرد مفید است، بلکه برای محققان صنعتی و دانشگاهی نیز مفید بوده و نتایجی از منظر سیاست‌گذاری را نیز دربردارد. در این مقاله، یک مثال عددی نیز برای نشان دادن کاربرد مدل‌های DEA پیشنهادی ارائه خواهد شد.